Q-luisteraar Elise Wuyts won afgelopen zaterdag bij Astrid Philips tickets voor de wereldpremière van de film The Hunger Games: Catching Fire in Londen.

Samen met de cast stond ze daar op de rode loper. Beluister haar verslag hierboven en lees haar verslag hieronder!

Het verslag van Elise

Op maandag 11 november kreeg ik van Q-music de kans om naar de wereldpremière van The Hunger Games: Catching Fire in Londen te gaan. Met een vaag gevoel dat het allemaal een beetje te mooi was om waar te zijn, stond ik met een goede vriend van me op maandagochtend klaar om te vertrekken.

Maar alles was tot in de puntjes geregeld voor ons. In twee luttele uren reisden we via Eurostar van Brussel naar Londen. En in nog eens een half uur stonden we reeds aan de balie van het “quirky” Soho Hotel midden in het centrum.

Na een paar uurtjes rondgelopen te hebben in de stad gingen we tegen 15u terug naar het hotel om ons klaar te maken en te genieten van de prachtige kamer. Nog vlug een drankje in de hotelbar en dan op naar Leicester Square voor de première!

We moesten wel nog een tijdje aanschuiven voor het ophalen van de tickets en het afgeven van alle opnametoestellen. Maar dan stonden we op de rode loper samen met de cast! Aan de ene kant waren Elizabeth Banks en Josh Hutcherson ontspannen aan het praten met journalisten en bezig met krabbels zetten op ontelbare dvd’s en boeken van de enthousiaste fans aan de andere kant van de dranghekken. Aan de andere kant stonden we plots oog in oog met Donald Sutherland die ook buiten zijn rol een intimiderende persoonlijkheid vormt. En dan liep Jennifer Lawrence langs ons, toch wel het hoogtepunt van de rode loper en prachtig als altijd.

En dan kregen we eindelijk de langverwachte film te zien. En hij was werkelijk fantastisch. De nieuwe regisseur Francis Lawrence heeft zich nog sterker aan de boeken gehouden dan Gary Ross en dat geeft een zeer goed effect. De boeken zijn zo grafisch geschreven dat ze bijna een script op zichzelf zijn. 2,5 uur later zat ik naar de aftiteling te kijken en te hopen dat ze hem nog eens gingen afspelen. Helaas.
Dinsdag hadden we nog een hele dag om rond te hotsen in Londen, maar om 18u moesten we terug op St Pancras zijn om de Eurostar terug te pakken. Het avontuur was voorbij, maar ik heb genoten van elke minuut.

Ik kan niets anders meer zeggen dan: bedankt Q-music om me naar Londen te sturen!